4 oktober 2018
Oeigoeren Xinjiang menselijke pionnen in surveillancesamenleving China
Ik kan me volledig voorstellen dat buitenlandse journalisten dezer dagen zeer ongewenst zijn in Xinjiang. Want de Chinese partijstaat test in deze westelijke regio de surveillancesamenleving uit. Met de inheemse bevolking van de Oeigoeren als menselijke pionnen.
Toch slagen westerse correspondenten er van tijd tot tijd in een indringend sfeerbeeld te schetsen van Xinjiang. Zo antwoordt een Oeigoer op de vraag of “veiligheid” soms ook “onveiligheid” kan betekenen voor mensen: “Ja, ik heb angst.” Ruim honderd familieleden, buren en kennissen “studeren” immers, dat wil zeggen verblijven al meer dan een jaar in “heropvoedingskampen”.
En passant brengen Chinese functionarissen momenteel verplichte “vriendschappelijke bezoeken” aan Oeigoerse gezinnen die intussen op overnachtingen uitdraaien...
Met zijn wrede antireligieuze assimilatiepolitiek vestigt Peking de wereldaandacht op een bepalende draaischrijf van het Belt and Road Initiative —Xinjiang! Pure antipropaganda toch.
Bijdrage van Bas Belder aan het debat